Rynek 4 to miejsce przepełnione historią Tarnowa, będące świadkiem niezliczonych wydarzeń z przeszłości miasta.
Najstarszymi zachowanymi fragmentami budynku są pochodzące z XV wieku piwnice. Wówczas przestrzeń nad nimi zabudowana była drewnianym budynkiem. W II połowie XVI wieku w jego miejsce, na scalonych już działkach wzniesiono szerokofrontową kamienicę z podcieniem w obecnej linii pierzei. W 1735 roku kamienica - zwana Nikielsonowską - uległa zniszczeniu w pożarze miasta, a w następnym pożarze w 1743 roku zawaliły się jej mury.
W 1747 roku kamienica stała się własnością księcia Pawła Sanguszki. W trakcie kolejnych lat budynek odbudowano jako dwupiętrowy szerokofrontowy dom klasycystyczny, z kompleksem ułożonej w podkowę zabudowy oficynowej na zapleczu.
Po rozbiorach, gdy Tarnów znalazł się pod panowaniem Austriaków, w budynku ulokowano Sąd Szlachecki. W 1826 roku kamienica przeszła na własność biskupa tarnowskiego Grzegorza T. Zieglera i została przebudowana na pałac mieszczący mieszkanie biskupa, jego urzędników i biuro konsystorskie.
W 1852 roku zabudowę posesji stanowił dwupiętrowy budynek frontowy kryty gontem i połączona z nim dwupiętrowa oficyna boczna sięgająca pl. Kazimierza Wielkiego. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku kamienica i oficyna były remontowane pod kierunkiem Karola Polityńskiego, później Antoniego Schimitzka, w trakcie remontów skróceniu uległa oficyna.
W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku nastąpił remont generalny z częściowym przekształceniem wnętrza, przebudową konstrukcji dachu i ukształtowaniem elewacji budynku frontowego.
W 1912 roku właścicielem nieruchomośći stał się ówczesny burmistrz Tarnowa dr Tadeusz Tertil, który przebudował pałac na dom czynszowy z parterem o funkcji handlowej – usunięto wówczas sklepienia parteru. Następnego roku miała miejsce przebudowa wszystkich przyległych budynków, co pozwoliło utworzyć pasaż handlowy przechodzący przez całą głębokość posesji.
Po II wojnie światowej budynek stał się własnością państwową. W latach 1957–1958 i w 1960 roku nastąpił remont konserwatorski zabudowy. W czasach PRL w Rynku 4 znajdowała się galeria sztuki, później zaś Pewex (sklep dewizowy oferujący luksusowe towary). Po przemianach ustrojowych, w latach 1996-2010 kamienica była siedzibą Biura Wystaw Artystycznych. Znajdowały się tutaj również mieszkania komunalne.
W 2015 roku podjęto decyzję o zmianie przeznaczenia kamienicy na cele popularyzacji nauki i techniki.
Roboty remontowe rozpoczęły się zimą 2019 roku. Ich zakres obejmował wymianę wszystkich instalacji, doprowadzenie ciepła systemowego MPEC, montaż podnośników dla osób niepełnosprawnych, zabezpieczenie i odnowienie elewacji. Wymieniono podłogi, ułożono nowy parkiet, odnowiono całość stolarki wewnętrznej i zewnętrznej.
W marcu 2020 roku wydobyto spod tynku - datowane na XVIII, XIX i początek XX-wieku - malowidła. Znajdują się one praktycznie we wszystkich pomieszczeniach kamienicy. Posiadają charakter architektoniczny i geometryczno-ornamentalny, odwołujący się do funkcji jakie kamienica pełniła w przeszłości. Badania wykazały obecność nawet kilku warstw malarskich występujących jedna na drugiej.
